Zeilen brengt mij rust. Dat is weg zijn van de wereld. Het avontuur van niet te weten waar je gaat belanden, de wind die je brengt. Je bent volledig afhankelijk van het weer, dus je kan niet anders dan meegaan met de flow. Opstaan, zien wat het weer brengt, een baaitje opzoeken, nog wat zeilen als de wind opkomt en hopelijk je dag kunnen afsluiten in een restaurant aan een idyllische haven. En raak je daar niet, dan slaap je op zee. Wat heeft een mens meer nodig?
Ik had nog nooit voet op een boot gezet toen ik jaren geleden impulsief besloot om een zeilvakantie te doen. De zin om iets nieuws te ontdekken bracht me naar Nederland waar ik jaren met dezelfde mensen ging zeilen en het zo ook zelf onder de knie kreeg. Het totaalpakket van zeilen is voor mij de combinatie van de feeling, de vrijheid en het sociale. Hoe meer ik zelf leerde, hoe meer ik kon helpen en dat dan ook weer doorgeven. Anderen helpen om mee te kunnen in het gebeuren, zoals knopen leggen, doe ik enorm graag. Gezegend met veel geduld stoort het mij niet om iets vijf keer uit te leggen.
Op zoek naar warmer weer dan aan de Nederlandse kusten kwam ik in Griekenland terecht. Ook daar voer ik jaren mee met dezelfde schipper, soms zelfs twee keer per jaar. Hoewel ik ondertussen een zeilbrevet heb en zelf een boot zou kunnen huren, geniet ik nog steeds van het hele groepsgebeuren. Een nieuw gebied ontdekken is zo veel beter en sneller met een schipper die het allemaal kent. Uiteindelijk leerde ik daar ook weer mensen kennen en zo ontstond er een groep die jaarlijks samen op reis gaat. Je raakt op elkaar afgestemd. We varen vaak in de eerste week na de winterstop. Er komen dan overal kwaaltjes boven. In onze groep kent iedereen zijn taak en zo werken we vlot samen met de schipper. Als je in open zee zit met een motor die oververhit raakt, een zeil dat kapot gaat of een defect anker, dat geeft toch de nodige adrenaline, en dan ben je wel goed met een groep die al getraind is.
Hoewel die vrijheid en de oneindigheid van de zee zeer aanlokkelijk zijn, is zelf een bood kopen toch een brug te ver. De zegswijze ‘geld over boord gooien’ is er niet voor niets gekomen. Het leven op een boot is daarbij ook niet altijd het makkelijkste. Met een hele boel mensen op zo’n beperkte oppervlakte kan spanningen meebrengen. Elkaar af en toe wat ruimte geven en goed kunnen communiceren is belangrijk. Op zo’n momenten is het eigenlijk zelfs aangenamer om met Nederlanders samen te zijn dan met Belgen. Die typische directe Nederlandse aanpak werkt wel op een boot.
Mijn niet te temperen zin om te ontdekken, bracht me op een zeiltrip aan de Canarische eilanden. Mijn familie was minder enthousiast omdat het in de kerstperiode was. In de winter terug in het warme weer kunnen zitten, dat is plezant. Alleen had ik de deining van de oceaan onderschat. Daar kom je dan toe, met veel zeilervaring, maar allemaal op vrij rustige waters. Er was dan ook net een storm geweest, dus we waren de haven nog maar uit of ik hing al over boord. Dat is effe doorbijten, slecht voelen en toch doen wat er nodig is. Het was het zeker wel allemaal waard als je dan met oudjaar al het vuurwerk ziet op de eilanden rondom.
